“Büyük kıyam” mânasına gelen ve Yeniden Diriliş’i ifade eden adını, sûre hem ilk âyetinden hem de muhtevasından alır. İlk mushaf ve tefsirlerde bu isimle şöhret bulmuştur.Mekke’de inmiştir. İçeriği itibarıyla karşılaştırmalı bir okuyuşa tâbi tutulursa Kâri’a, Murselât, Beled, Târık, Şems ve Tîn sûreleri gibi bireysel davet sonrası ve boykot öncesinde nâzil olan sûreler arasında yer aldığı görülür. Bazergân, sûreyi nübüvvetin üçüncü yılına; R. Blachère, üçe ayırdığı Mekke döneminin ilk dilimine yerleştirir. İlk tertiplerde Kâri’a’nın hemen arkasına yerleştirilir. Sûrede inkârcı muhataplara keskin bir meydan okuma yer almamasına rağmen tüm ünlü tertiplerde Necm sonrasına yerleştirilmiş olması, iniş zamanına ilişkin ihtirazî bir kayıt düşülmesini gerektirebilir. Sûreyi nübüvvetin 4 veya 5. yılına yerleştirebiliriz. Dönemin tüm sûreleri gibi, bu sûrenin ana konusu da kıyamet ve hesap günüdür.Kur’an’ın kıyamet ve Son Saat’le ilgili tüm pasaj ve sûrelerinde görülen üslup özellikleri bu sûrede de bariz bir biçimde görünür (O özelliklerin sayım-dökümü için 84. sûrenin girişine bkz).Yeminle başlayan ilk sûredir. Konusu kıyamettir. Hitap dolaysız olarak insanadır. Zira tam altı kez, tüm insan türünü kapsayan el-insân kelimesi kullanılır. Zımnen muhatabına “Öldükten sonra ne olmayı düşünüyorsun ey insan?” diye sorar gibidir.Sûre yeniden dirilişin maksadı olan ödül ve cezadan, onun temelinde yer alan iyi ve kötü farkından söz eder. En iyi bozulunca en kötü olur. İşte şu âyetler en iyi iyi kalsın içindir: “İşte yaklaşmakta olan, hem de çok yakınında! Tekrar (duy ey insan), yaklaşmakta olan hemen yanıbaşında!” (34-35) derken, en iyiye emanet edilen değerleri veriliş amacının tam aksi istikamette kullanan insana seslenmektedir. İnsanın başıboş ve kendi kendine bırakılmayacak kadar değerli olduğu dile getirilir:“Ne yani, insanoğlu başı boş bırakılacağını mı sanıyor?” (36)
